All good things must come to an end
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
16 Mei 2015 | Mexico, Cholula
Bij voorbaat, sorry dat deze blog zo lang is geworden! Maar is blijkbaar een hoop noemenswaardige dingen gebeurt de afgelopen week haha.
¡Hola amigo’s!
En toen was de laatste week voorbij.. Morgen vlieg ik al weer terug naar ons koude kikkerlandje en op zondag ochtend sta ik dan op Brussel. Wat een raar idee! De afgelopen weken zijn echt voorbij gevlogen! En ondanks dat ik heel veel gezien en gedaan heb, heb ik helemaal nog niet het idee dat ik al weer zes weken weg ben. Het rare is ook dat hier het semester zo goed als is afgelopen nu, en dat wij nog een kleine twee maanden moeten, beetje deprimerende gedachte haha.
Het is echt onvoorstelbaar dat ik zes weken geleden best wel zenuwachtig was om naar Mexico te gaan, en dat ik nu eigenlijk echt niet weg wil. Ook is het onvoorstelbaar dat ik in de afgelopen paar weken zoveel van Mexico heb gezien, ondanks dat ik vier weken op dezelfde plek heb gewoond. Natuurlijk weet ik ook wel dat ik maar een fractie van het land heb gezien, maar dat is alleen maar reden genoeg om nog een keer terug te komen, want Mexico heb ik echt in mijn hart gesloten! Ik had niet verwacht dat ik me ergens binnen zo’n korte tijd zo ontzettend thuis zou voelen, maar Cholula is echt het leukste stadje ooit om te wonen. Het is echt bijzonder hoe je in zo’n korte tijd al een routine ergens kan opbouwen, een dagelijks leven in Mexico met een eigen vriendenkring. Ik had wel verwacht dat ik het leuk zou hebben in Mexico, maar niet zo leuk.
Het onderzoek (waar ik hier natuurlijk voor kwam, haha) is zo goed als afgerond, alle data is verzameld en de meeste stukken zijn ook al geschreven, ik hoef nu eigenlijk alleen nog maar één verslag te herschrijven en een inleiding en conclusie voor het hele verslag te schrijven, dus dat is fijn aangezien ik dit project volgende week vrijdag afgerond moet hebben. En daarna mag ik gelijk weer vrolijk verder met mijn scriptie. Ik ben wel heel blij dat ik daar een ander onderwerp voor heb gekozen, want dan kan ik weer met een frisse start beginnen.
Maargoed, laat ik maar weer eens vertellen wat ik deze week heb gedaan. Afgelopen zondag ben ik naar een hele bijzondere kerk geweest om te observeren. Ik heb nog nooit zoveel goud gezien in een kerk en ik weet niet zo goed wat ik er nou van moest vinden haha, Annelie vond het in ieder geval heel vet. Wat een beetje jammer was, was dat we eigenlijk naar de mis wouden, maar die was pas ’s avonds weer. Gelukkig kon ik de kerk nog steeds wel als observatie gebruiken. Daarna zijn we terug het centrum in gegaan waar daar zou een optocht zijn, bij navraag wist echter niemand er vanaf dus zijn we eerst maar langs de sjamaan gelopen voor Annelie, die had zij nodig voor haar onderzoek. Toen we daar eenmaal zaten en Annelie haar aura had laten reinigen vroeg ze of ik het ook wou laten doen, want ja ik was er nu toch. Vond ik wel een goed argument dus ik heb toen ook mijn aura laten reinigen. Het was echt heel grappig maar ook best wel pijnlijk eigenlijk haha. Ik zal eens kort proberen uit te leggen hoe het ging:
“Eerst moest ik staan en sloeg de sjamaan(nauwelijks aanraken) met z'n handen op m'n schouders rug naar beneden naar m'n enkels en allemaal in m'n haar en zo. Toen draaide die allemaal rondjes met m'n hoofd en knakte die m'n nek beide kanten op (dit was al lichtelijk pijnlijk haha). Toen moest ik op m'n buik gaan liggen en drukte die op m'n rug en zo en dat deed echt heel veel pijn. Toen smeerde hij een gek zalfje op m'n rug (waardoor ik een dag niet mocht douchen jeehj), toen trok hij allemaal aan m'n benen en voeten en armen en weet ik t allemaal wel niet. Toen kwam er iets heel raars want hij beet zachtjes in m'n linker arm meerdere keren, ging m'n hele arm af en spuugde toen de slechte energie uit of zo, dat deed hij drie keer. Toen weer op m'n rug drukken dus weer pijn. Vervolgens moest ik op m'n rug gaan liggen en toen drukte die op m'n buik en benen en dat deed echt megaaa pijn, maar dat betekent dat de negatieve energie je lichaam verlaat of zo i don’t know haha. En tussen door blies ie nog op een schelp hoorn of zo hahaha”
Het was in ieder geval een hele vette ervaring om een keer mee te maken! Later op de middag ging ik nog naar de universiteit om dingen uit te typen (daar heb ik echt veel te veel tijd doorgebracht afgelopen weekend haha). Ik heb het volgens mij nog niet echt eerder verteld maar het regenseizoen begint hier langzaamaan. Dat betekent dat het overdag super lekker weer is maar dat het ’s avonds vaak regent. Niet elke avond, maar wel vaak. De afgelopen paar avonden had het niet geregend en het was nog super zonnig toen ik me opsloot in de bibliotheek dus ik had er niet echt aan gedacht dat het kon gaan regenen, jammerrr. Want het regende dus super hard toen ik om half negen wou gaan eten, maar om nou te wachten tot de regen voorbij is…dat kan een aantal uur duren. We (Annelie, Jolijn, Myrthe en ik) besloten dus toch maar om richting het restaurant te lopen. En in eerste instantie liep ik ook nog want ik had slippers aan en dat rent niet zo praktisch. Het onweert hier in de avond ook heel vaak, maar het zijn eigenlijk alleen maar lichtflitsen en bijna geen donder. Niet die avond. We waren net halverwege de parkeerplaats en ineens kwam er een lichtflits en donder tegelijk en de donder was zo hard dat de hele grond trilde, ik zag echt even mijn leven aan mezelf voorbij flitsen hahaha. En Myrthe ging heel slim onder een boom staan…haha. Toen hebben we maar de slippers uitgetrokken en zijn we op blote voeten naar het restaurant gerend, volgens mij lachte iedereen ons heel erg uit, we kwamen ook echt als vier verzopen katjes haha. Nja, hebben we dat ook weer meegemaakt.
Op maandag was er weer een deadline om een verslag in te leveren, maar omdat ik het hele weekend in de uni had doorgebracht hoefde ik daar gelukkig maandag ochtend niks meer aan te doen. Dat betekende dat ik lekker kon uitslapen en rond 11u pas naar de copyshop hoefde te lopen om te printen. Die vrouw verdient echt bakken met geld aan ons, want bijna iedereen van ons komt daar en je moet alles in tweevoud uit printen. ’s Middags ben ik met Annelie, Kim en Laura Puebla in gegaan, want daar was ik pas één keer geweest. Hier heb ik niet meer heel veel dingen gekocht, nog wat armbandjes en wat ansichtkaarten, moet ook gebeuren natuurlijk. ’s Avonds hadden we wel iets heel vets op de planning staan, we gingen namelijk naar Lucha Libre! Voor iedereen die het niet kent, het is nep worstelen en iedereen draagt een outfit met (hopelijk voor hun) een bijpassend masker. Als ze dit masker niet dragen hebben ze hem namelijk een keer verloren tijdens een wedstrijd en mogen ze hem nooit meer dragen, best wel een schande natuurlijk. Ja, ik weet al deze dingen omdat ik naast een jongen zat die hier elke 2 á 3 weken naar toe gaat, dus die kon me natuurlijk alles vertellen, haha. We zijn met bijna de hele groep Nederlanders hier naar toe gegaan, op vier personen na, en buiten de Nederlanders was er nog één van de tolken bij, César, en dus die jongen die alles wist. Dat is een vriend van een andere tolk, Cindy, maar zij kon niet mee want ze was even vergeten dat op maandag haar eerste werkdag was haha. Maar Ricardo was gelukkig een goede vervanging, ik heb ook voor mijn onderzoek geïnterviewd, en het is een hele gezellig jongen. En denk dat ik met recht durf te zeggen dat Lucha Libre de best bestede 150 pesos van de afgelopen paar weken was haha, wat was dat vet! De eerste tien minuten zat ik daar echt van wtfff, heb ik hier 150 pesos aan uitgeven? Maar als het zweet en het bloed je om de oren vliegt ga je vanzelf heel fanatiek meeschreeuwen haha. Op de terugweg naar huis heb ik nog mijn “independent woman” persoonlijkheid naar boven gekomen. Ik had namelijk gehoord van de mensen die op de heenweg in de taxi zaten bij Ricardo dat ze niet mochten betalen en dat hij per se de hele taxi wou betalen. Dat gaat natuurlijk niet op he! Dus ik heb een hele speech zitten houden over dat wij onafhankelijke Nederlandse vrouwen zijn en dat wij onze eigen taxi kunnen betalen, en toen kreeg ik als reactie “I know you are independent, and I respect you as a woman, but we’re in Mexico”, nee die bullshit gaat niet op bij mij, heb het geld mooi achter in z’n shirt geduwd haha.
Dinsdag was Jolijn jarig, overdag heb ik niet veel bijzonders gedaan. Ja, de fiets van Lau en mij verkocht omdat we geld nodig hadden haha. ’s Avonds hadden we eerst een piñata geregeld die we in het appartementencomplex hadden opgehangen (vond de rest die daar woonde vast hilarisch want piñata’s zijn eigenlijk alleen voor kinderen haha) en daarna zijn we uit eten gegaan in een super lekker restaurantje, en ik heb echt de lekkerste pizza ooit op met kaas, pesto, walnoten en balsámico dressing, lekkerrrrrr! Daarna was het de laatste salsa avond voor ons en heb ik zowaar een salsa dansje gewaagd met een Mexicaan. Die jongen moest echt heel veel geduld met me hebben en verder dan een X aantal keer ‘rechts, links, rechts links’ ik draai, hij draai, ik draai, en weer een X aantal keer ‘rechts, links, rechts links’ kwam ik niet echt haha. Hij moest namelijk alles stap voor stap uitleggen. Daarnaast ben ik er ook achter gekomen dat ik niet zo goed ben in het volgen tijdens dansen, dus non stop een handje hier en handje daar om me de goede richting op te duwen vond ik ook niet zo’n succes haha. Verder wel een hele leuke avond gehad!
Op woensdag ochtend ben ik maar alvast begonnen aan mijn verslag voor deze week, want dat moest ook nog een keer gebeuren en ben ik nog even Cholula centrum in geweest, in de hoop dat ik nog wat goedkope dingetjes kon vinden, is niet gelukt. Wel ben ik ontzettend verbrand die dag want ik smeer me al een paar weken niet meer in, maar dat was misschien toch niet zo handig als de zon zo hard brand haha, we gaan er maar gewoon vanuit dat dat zondag, als ik aankom op Brussel, al mooi bruin is geworden haha! ’s Avonds zijn we weer lekker uit eten geweest, zowaar buiten onze straat! En zijn we nog even naar de Rock Pup geweest. We hebben deze week namelijk allemaal wel een beetje het plan om nog zoveel mogelijk uit onze laatste dagen Cholula te halen, ondanks dat we allemaal kapot moe zijn.
Donderdag was de dag van de afscheidsbarbecue en ik zat in het boodschappen team, wat betekende dat ik in de ochtend boodschappen moest doen maar ’s avonds verder helemaal vrij was om gewoon een beetje rond te lopen op de barbecue. Altijd chill! De barbecue was gelukkig heel geslaagd en naderhand gingen we nog met een aantal mensen op stap. Dit keer naar een club waar ik nog nooit was geweest maar de andere wel, Central. Het is eigenlijk heel komisch. Wij kwamen echt als een stel hobo’s binnen met onze spijkerbroek en t-shirtjes, en al die Mexicaanse meisjes zijn helemaal opgetut in veel te korte rokjes en te hoge hakken, en toch staren alle mannen ons na. Zal wel die blanke (inmiddels roodbruine haha) huidskleur zijn zullen we maar zeggen, haha!
En toen was de laatste dag aangebroken, het was een zware dag want ik was super mega moe maar we hadden om kwart voor 11 ’s ochtends nog een bijeenkomst om afscheid te nemen als groep, hartstikke belangrijk natuurlijk dus iedereen was er bij, maar ik was wel kapot moe. En als kers op de taart had ik ook nog een focusgroep om 5u ’s avonds! Jeeeehj! Hij was wel heel nuttig hoor, alleen de vorige focusgroep duurde een uurtje, deze 3,5. Annelie en ik zijn zelfs aangesproken op onze zwarte kringen onder onze ogen. Thanks, ik weet dat ik slaap te kort kom, fijn dat je t nog een keer benadrukt haha. Maar verder waren het wel hele leuke studenten! Dus toch fijn dat we dit nog hebben kunnen doen!
En nu zijn de koffers gepakt, is van de laatste mensen afscheid genomen (er zijn al aantal van de groep Nederlanders met een vlucht eerder naar huis). Het worden nog 3,5 korte uurtjes slapen denk ik zo, en dan moet ik mijn bed gaan afhalen, de taxi nemen en om half 6 ’s ochtends (Mexicaanse tijd ofcourse) de bus nemen. En voor ik het weet is het zondag ochtend kwart over 10 en sta ik weer op Brussel. Nou ik ga deze blog nu afsluiten want ik moet echt gaan slapen, maar voor iedereen die deze blog weer heeft gevolgd, thanks! En tot sneeeeeeellll :D
Besos,
Annemiek
¡Hola amigo’s!
En toen was de laatste week voorbij.. Morgen vlieg ik al weer terug naar ons koude kikkerlandje en op zondag ochtend sta ik dan op Brussel. Wat een raar idee! De afgelopen weken zijn echt voorbij gevlogen! En ondanks dat ik heel veel gezien en gedaan heb, heb ik helemaal nog niet het idee dat ik al weer zes weken weg ben. Het rare is ook dat hier het semester zo goed als is afgelopen nu, en dat wij nog een kleine twee maanden moeten, beetje deprimerende gedachte haha.
Het is echt onvoorstelbaar dat ik zes weken geleden best wel zenuwachtig was om naar Mexico te gaan, en dat ik nu eigenlijk echt niet weg wil. Ook is het onvoorstelbaar dat ik in de afgelopen paar weken zoveel van Mexico heb gezien, ondanks dat ik vier weken op dezelfde plek heb gewoond. Natuurlijk weet ik ook wel dat ik maar een fractie van het land heb gezien, maar dat is alleen maar reden genoeg om nog een keer terug te komen, want Mexico heb ik echt in mijn hart gesloten! Ik had niet verwacht dat ik me ergens binnen zo’n korte tijd zo ontzettend thuis zou voelen, maar Cholula is echt het leukste stadje ooit om te wonen. Het is echt bijzonder hoe je in zo’n korte tijd al een routine ergens kan opbouwen, een dagelijks leven in Mexico met een eigen vriendenkring. Ik had wel verwacht dat ik het leuk zou hebben in Mexico, maar niet zo leuk.
Het onderzoek (waar ik hier natuurlijk voor kwam, haha) is zo goed als afgerond, alle data is verzameld en de meeste stukken zijn ook al geschreven, ik hoef nu eigenlijk alleen nog maar één verslag te herschrijven en een inleiding en conclusie voor het hele verslag te schrijven, dus dat is fijn aangezien ik dit project volgende week vrijdag afgerond moet hebben. En daarna mag ik gelijk weer vrolijk verder met mijn scriptie. Ik ben wel heel blij dat ik daar een ander onderwerp voor heb gekozen, want dan kan ik weer met een frisse start beginnen.
Maargoed, laat ik maar weer eens vertellen wat ik deze week heb gedaan. Afgelopen zondag ben ik naar een hele bijzondere kerk geweest om te observeren. Ik heb nog nooit zoveel goud gezien in een kerk en ik weet niet zo goed wat ik er nou van moest vinden haha, Annelie vond het in ieder geval heel vet. Wat een beetje jammer was, was dat we eigenlijk naar de mis wouden, maar die was pas ’s avonds weer. Gelukkig kon ik de kerk nog steeds wel als observatie gebruiken. Daarna zijn we terug het centrum in gegaan waar daar zou een optocht zijn, bij navraag wist echter niemand er vanaf dus zijn we eerst maar langs de sjamaan gelopen voor Annelie, die had zij nodig voor haar onderzoek. Toen we daar eenmaal zaten en Annelie haar aura had laten reinigen vroeg ze of ik het ook wou laten doen, want ja ik was er nu toch. Vond ik wel een goed argument dus ik heb toen ook mijn aura laten reinigen. Het was echt heel grappig maar ook best wel pijnlijk eigenlijk haha. Ik zal eens kort proberen uit te leggen hoe het ging:
“Eerst moest ik staan en sloeg de sjamaan(nauwelijks aanraken) met z'n handen op m'n schouders rug naar beneden naar m'n enkels en allemaal in m'n haar en zo. Toen draaide die allemaal rondjes met m'n hoofd en knakte die m'n nek beide kanten op (dit was al lichtelijk pijnlijk haha). Toen moest ik op m'n buik gaan liggen en drukte die op m'n rug en zo en dat deed echt heel veel pijn. Toen smeerde hij een gek zalfje op m'n rug (waardoor ik een dag niet mocht douchen jeehj), toen trok hij allemaal aan m'n benen en voeten en armen en weet ik t allemaal wel niet. Toen kwam er iets heel raars want hij beet zachtjes in m'n linker arm meerdere keren, ging m'n hele arm af en spuugde toen de slechte energie uit of zo, dat deed hij drie keer. Toen weer op m'n rug drukken dus weer pijn. Vervolgens moest ik op m'n rug gaan liggen en toen drukte die op m'n buik en benen en dat deed echt megaaa pijn, maar dat betekent dat de negatieve energie je lichaam verlaat of zo i don’t know haha. En tussen door blies ie nog op een schelp hoorn of zo hahaha”
Het was in ieder geval een hele vette ervaring om een keer mee te maken! Later op de middag ging ik nog naar de universiteit om dingen uit te typen (daar heb ik echt veel te veel tijd doorgebracht afgelopen weekend haha). Ik heb het volgens mij nog niet echt eerder verteld maar het regenseizoen begint hier langzaamaan. Dat betekent dat het overdag super lekker weer is maar dat het ’s avonds vaak regent. Niet elke avond, maar wel vaak. De afgelopen paar avonden had het niet geregend en het was nog super zonnig toen ik me opsloot in de bibliotheek dus ik had er niet echt aan gedacht dat het kon gaan regenen, jammerrr. Want het regende dus super hard toen ik om half negen wou gaan eten, maar om nou te wachten tot de regen voorbij is…dat kan een aantal uur duren. We (Annelie, Jolijn, Myrthe en ik) besloten dus toch maar om richting het restaurant te lopen. En in eerste instantie liep ik ook nog want ik had slippers aan en dat rent niet zo praktisch. Het onweert hier in de avond ook heel vaak, maar het zijn eigenlijk alleen maar lichtflitsen en bijna geen donder. Niet die avond. We waren net halverwege de parkeerplaats en ineens kwam er een lichtflits en donder tegelijk en de donder was zo hard dat de hele grond trilde, ik zag echt even mijn leven aan mezelf voorbij flitsen hahaha. En Myrthe ging heel slim onder een boom staan…haha. Toen hebben we maar de slippers uitgetrokken en zijn we op blote voeten naar het restaurant gerend, volgens mij lachte iedereen ons heel erg uit, we kwamen ook echt als vier verzopen katjes haha. Nja, hebben we dat ook weer meegemaakt.
Op maandag was er weer een deadline om een verslag in te leveren, maar omdat ik het hele weekend in de uni had doorgebracht hoefde ik daar gelukkig maandag ochtend niks meer aan te doen. Dat betekende dat ik lekker kon uitslapen en rond 11u pas naar de copyshop hoefde te lopen om te printen. Die vrouw verdient echt bakken met geld aan ons, want bijna iedereen van ons komt daar en je moet alles in tweevoud uit printen. ’s Middags ben ik met Annelie, Kim en Laura Puebla in gegaan, want daar was ik pas één keer geweest. Hier heb ik niet meer heel veel dingen gekocht, nog wat armbandjes en wat ansichtkaarten, moet ook gebeuren natuurlijk. ’s Avonds hadden we wel iets heel vets op de planning staan, we gingen namelijk naar Lucha Libre! Voor iedereen die het niet kent, het is nep worstelen en iedereen draagt een outfit met (hopelijk voor hun) een bijpassend masker. Als ze dit masker niet dragen hebben ze hem namelijk een keer verloren tijdens een wedstrijd en mogen ze hem nooit meer dragen, best wel een schande natuurlijk. Ja, ik weet al deze dingen omdat ik naast een jongen zat die hier elke 2 á 3 weken naar toe gaat, dus die kon me natuurlijk alles vertellen, haha. We zijn met bijna de hele groep Nederlanders hier naar toe gegaan, op vier personen na, en buiten de Nederlanders was er nog één van de tolken bij, César, en dus die jongen die alles wist. Dat is een vriend van een andere tolk, Cindy, maar zij kon niet mee want ze was even vergeten dat op maandag haar eerste werkdag was haha. Maar Ricardo was gelukkig een goede vervanging, ik heb ook voor mijn onderzoek geïnterviewd, en het is een hele gezellig jongen. En denk dat ik met recht durf te zeggen dat Lucha Libre de best bestede 150 pesos van de afgelopen paar weken was haha, wat was dat vet! De eerste tien minuten zat ik daar echt van wtfff, heb ik hier 150 pesos aan uitgeven? Maar als het zweet en het bloed je om de oren vliegt ga je vanzelf heel fanatiek meeschreeuwen haha. Op de terugweg naar huis heb ik nog mijn “independent woman” persoonlijkheid naar boven gekomen. Ik had namelijk gehoord van de mensen die op de heenweg in de taxi zaten bij Ricardo dat ze niet mochten betalen en dat hij per se de hele taxi wou betalen. Dat gaat natuurlijk niet op he! Dus ik heb een hele speech zitten houden over dat wij onafhankelijke Nederlandse vrouwen zijn en dat wij onze eigen taxi kunnen betalen, en toen kreeg ik als reactie “I know you are independent, and I respect you as a woman, but we’re in Mexico”, nee die bullshit gaat niet op bij mij, heb het geld mooi achter in z’n shirt geduwd haha.
Dinsdag was Jolijn jarig, overdag heb ik niet veel bijzonders gedaan. Ja, de fiets van Lau en mij verkocht omdat we geld nodig hadden haha. ’s Avonds hadden we eerst een piñata geregeld die we in het appartementencomplex hadden opgehangen (vond de rest die daar woonde vast hilarisch want piñata’s zijn eigenlijk alleen voor kinderen haha) en daarna zijn we uit eten gegaan in een super lekker restaurantje, en ik heb echt de lekkerste pizza ooit op met kaas, pesto, walnoten en balsámico dressing, lekkerrrrrr! Daarna was het de laatste salsa avond voor ons en heb ik zowaar een salsa dansje gewaagd met een Mexicaan. Die jongen moest echt heel veel geduld met me hebben en verder dan een X aantal keer ‘rechts, links, rechts links’ ik draai, hij draai, ik draai, en weer een X aantal keer ‘rechts, links, rechts links’ kwam ik niet echt haha. Hij moest namelijk alles stap voor stap uitleggen. Daarnaast ben ik er ook achter gekomen dat ik niet zo goed ben in het volgen tijdens dansen, dus non stop een handje hier en handje daar om me de goede richting op te duwen vond ik ook niet zo’n succes haha. Verder wel een hele leuke avond gehad!
Op woensdag ochtend ben ik maar alvast begonnen aan mijn verslag voor deze week, want dat moest ook nog een keer gebeuren en ben ik nog even Cholula centrum in geweest, in de hoop dat ik nog wat goedkope dingetjes kon vinden, is niet gelukt. Wel ben ik ontzettend verbrand die dag want ik smeer me al een paar weken niet meer in, maar dat was misschien toch niet zo handig als de zon zo hard brand haha, we gaan er maar gewoon vanuit dat dat zondag, als ik aankom op Brussel, al mooi bruin is geworden haha! ’s Avonds zijn we weer lekker uit eten geweest, zowaar buiten onze straat! En zijn we nog even naar de Rock Pup geweest. We hebben deze week namelijk allemaal wel een beetje het plan om nog zoveel mogelijk uit onze laatste dagen Cholula te halen, ondanks dat we allemaal kapot moe zijn.
Donderdag was de dag van de afscheidsbarbecue en ik zat in het boodschappen team, wat betekende dat ik in de ochtend boodschappen moest doen maar ’s avonds verder helemaal vrij was om gewoon een beetje rond te lopen op de barbecue. Altijd chill! De barbecue was gelukkig heel geslaagd en naderhand gingen we nog met een aantal mensen op stap. Dit keer naar een club waar ik nog nooit was geweest maar de andere wel, Central. Het is eigenlijk heel komisch. Wij kwamen echt als een stel hobo’s binnen met onze spijkerbroek en t-shirtjes, en al die Mexicaanse meisjes zijn helemaal opgetut in veel te korte rokjes en te hoge hakken, en toch staren alle mannen ons na. Zal wel die blanke (inmiddels roodbruine haha) huidskleur zijn zullen we maar zeggen, haha!
En toen was de laatste dag aangebroken, het was een zware dag want ik was super mega moe maar we hadden om kwart voor 11 ’s ochtends nog een bijeenkomst om afscheid te nemen als groep, hartstikke belangrijk natuurlijk dus iedereen was er bij, maar ik was wel kapot moe. En als kers op de taart had ik ook nog een focusgroep om 5u ’s avonds! Jeeeehj! Hij was wel heel nuttig hoor, alleen de vorige focusgroep duurde een uurtje, deze 3,5. Annelie en ik zijn zelfs aangesproken op onze zwarte kringen onder onze ogen. Thanks, ik weet dat ik slaap te kort kom, fijn dat je t nog een keer benadrukt haha. Maar verder waren het wel hele leuke studenten! Dus toch fijn dat we dit nog hebben kunnen doen!
En nu zijn de koffers gepakt, is van de laatste mensen afscheid genomen (er zijn al aantal van de groep Nederlanders met een vlucht eerder naar huis). Het worden nog 3,5 korte uurtjes slapen denk ik zo, en dan moet ik mijn bed gaan afhalen, de taxi nemen en om half 6 ’s ochtends (Mexicaanse tijd ofcourse) de bus nemen. En voor ik het weet is het zondag ochtend kwart over 10 en sta ik weer op Brussel. Nou ik ga deze blog nu afsluiten want ik moet echt gaan slapen, maar voor iedereen die deze blog weer heeft gevolgd, thanks! En tot sneeeeeeellll :D
Besos,
Annemiek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
