You may be goodlookin but youre not a piece of art

Nouuu, mijn vorige blog ben ik geëindigd op zondag middag, en op zondag avond hebben we al de eerste Mexicaanse studenten ontmoet. Aan de Mexicaanse man ben ik nog niet gewend na één week. Tijdens mijn reisweken heb ik vrij weinig gemerkt van de macho cultuur, je weet wel dat die bestaat maar ’t gaat best wel langs je heen als je niet één op één met ze omgaat, maar in Cholula kom je er echter echt niet omheen, want wat een macho cultuur is dat hier zeg. Als je over straat loopt lopen ze in een groepje als een soort van bodyguards om je heen, alleen de straat oversteken zitten er ook al niet echt meer in en als je niet snel genoeg de richting oploopt waar ze willen dan krijg je alweer een handje in je rug om je de juiste kant op te sturen. Ook had een ander meisje zich hier als eerste voorgesteld aan een jongen, en toen kreeg ze al te horen dat dat hier eigenlijk ‘not done’ was, de jongen hoort zich als eerste voor te stellen. Nou weet ik dat Nederlandse mannen over het algemeen ook wel echt horken zijn, maar dit is ook wel weer heel extreem. En ik snap heus wel dat dit allemaal heel goed bedoeld is, en hier in Mexico ook heel normaal is, maar ik moet toch wel toegeven dat mijn ‘I’m an independent women’ gevoel hierdoor juist heel erg naar boven komt en daarom denk ik ook niet dat ik hier mijn droomman ga vinden. Misschien toch maar op zoek naar een leuke Brabantse boer als ik terug ben haha.
In de loop van de week ben ik me hier ook niet minder aan gaan irriteren, haast meer haha. Maar ik hou maar in gedachte dat het allemaal goed bedoeld is en dat het misschien ook wel netjes is om een meisje voor te laten gaan, alhoewel het zeer onpraktisch is als de man als enige de weg weet waardoor je elke vijf stappen moet omkijken van ‘waar gaan we nu heen’. En persoonlijk sjok ik ook gewoon graag achter andere aan, dat doe ik namelijk altijd haha.

Op maandag hebben we nog een kleine stadswandeling gedaan en heb ik nu ook een Mexicaans nummer, maar die is voor jullie verder niet echt van belang dus die ga ik hier ook niet opzetten. Ik ben nog steeds bereikbaar via het Whatsapp nummer wat ik in de vorige blog online heb gezet, en dat blijft (als het goed is) ook zo. Ook ben ik er in de loop van de week achter gekomen dat mijn Mexicaanse nummer de helft van de tijd geen bereik heeft, ik kan mensen over het algemeen wel bellen maar sommige daarvan mij niet kunnen bellen en SMS’jes komen helemaal maar de helft van de tijd aan dus misschien stop ik binnenkort mijn Nederlandse kaartje wel weer in mijn telefoon. Op maandag avond hebben we ook de Mexicaanse studenten ontmoet die ons gaan helpen met het tolken en iedereen leek echt super behulpzaam en vriendelijk, dus dat is erg fijn. Ook waren wij allemaal wel heel blij toen we zagen dat er ook nog best wel veel meisjes meehielpen met dit project en we dus niet vier weken lang alleen maar met macho mannen zitten, haha. Tijdens de eerste avond heb ik al best wel veel informatie verzameld waarmee ik gelukkig de hele week wel vooruit kon. Deze week is het onderzoek namelijk echt begonnen en werden de eerste observaties uitgevoerd, en ik ben echt super blij met mijn onderwerp want niks is chiller dan lekker in de kerk zitten en dingen opschrijven, niemand kijkt je namelijk raar aan en het is altijd lekker koel in de kerk. Ondanks dat het in Cholula namelijk een stuk minder warm is dan op de andere plekken waar we zijn geweest, brandt de zon wel heel hard dus de schaduw is hier ook wel heel fijn.

Op dinsdag hebben we de eerste salsa avond gehad, die blijkbaar elke dinsdag avond is dus vanavond is er weer eentje, en daar viel het overdreven macho gedrag dan wel weer mee. Ofja, de man moet natuurlijk leiden maar dat hoort altijd bij dansen dus daar kan ik me overheen zetten haha. afgelopen week heb ik nog elk oogcontact met onbekende Mexicanen vermeden en ben ik vroeg naar huis te gaan om een dansje te ontlopen, maar ik denk dat ik vanavond wel wat langer blijf dus ik ben benieuwd hoe het er dan aan toe gaat. Woensdag en donderdag avond hadden we gelukkig niet zoveel op de planning staan, want een beetje rust op zijn tijd is ook wel fijn. Natuurlijk zijn we wel elke avond nog uiteten geweest want echt koken in deze keuken is niet mogelijk want je hebt alleen een magnetron, en bij eten hoort natuurlijk een lekker biertje. Daar moet ik echt van gaan afkicken als ik thuis ben want ik drink hier veel vaker bier dan thuis.

Een andere leuke anekdote met betrekking tot de Mexicaanse mannen is van afgelopen donderdag. Ik liep met Laura en Jolien langs de weg omdat we naar een bepaald restaurantje wouden die een halfuur lopen is. Daar hadden wij ook geen zin in dus we wouden al een taxi aan houden, komen we een van de jongens van de UDLAP tegen – en ik WEET dat het goed bedoeld is maar dat maakt het niet minder irritant – en toen was t al van
- "waar gaan jullie heen",
- "ja daar en daar".
- "moet je wel een taxi nemen!"
Was t plan kerel... Dus wij zeggen dat we naar die taxistandplaats lopen die letterlijk 50m verderop zit, moest ie PER SE meelopen, houden we daar een taxi aan zegt hij serieus:
- "vanaf hier MOGEN jullie wel alleen verder".
Bedankt kerel! Fijn dat ik toestemming krijg van iemand die niet eens ouder is. Maargoed, het zal vast heel goed bedoeld zijn dus ik doe mijn best me zo min mogelijk hier aan te irriteren, haha!

Vrijdags gingen we naar Cuetzalan, dit valt ook onder de staat Puebla – net als Cholula- - maar wat is het hier anders. Het is net alsof je in de rimboe zit en dat merk je ook heel erg aan hoe klam het weer is. Gelukkig koelde het in de avond wel redelijk af, dus als je in de ochtend ging douchen had je twee uur om je schoon te voelen en daarna liep al het zweet weer in straaltjes over je gezicht heen. Het was wel echt een super leuke excursie met vele interessante bezoekjes aan lokale organisaties die zich bijvoorbeeld voor vrouwen in zetten. Wel was het programma heel druk dus ik was echt kapot elke dag. Was misschien maar beter ook want we sliepen dus in een tent en iedereen die mij kent weet dat Annemiek & tent geen succes is. Ik heb ook niet bijzonder goed geslapen want ik hoorde de hele nacht geluiden van beestjes en kakelende kalkoenen. Ook ben ik op de eerste ochtend helemaal lek gestoken/gebeten door muggen of mieren, ik weet het niet zo goed maar mijn voeten jeuken in ieder geval als de tering. Ik heb op één voet zeventien beten zitten en de andere heb ik niet eens meer geprobeerd te tellen, ik hoop dat het snel weggaat maar als ik mensen moet geloven die hier al eens eerder zijn geweest kan het wel een aantal maanden duren voor alle jeukaanvallen definitief voorbij zijn. We shall see.

En toen kwamen we zondag avond weer lekker terug in Cholula waar ik in mijn heerlijke bedje heb kunnen slapen. Helaas had het internet wat kuren waardoor mijn blog toch weer later komt dan gepland, maar een paar daagjes is niet zo erg. Gisteravond hebben we Koningsdag gevierd, een dag die ik in Nederland normaal gesproken nooit vier maar nationale feesten lijken toch altijd leuker te worden als je niet thuis bent. Was hartstikke gezellig en daarna gingen we nog na borrelen met een groep Nederlandse meisjes en Mexicaanse mannen, en ook hier kwamen de grote verhalen weer naar boven. Het spel ‘never ever have i ever’ (wat sowieso al een scheitspel is) wordt hier namelijk niet gebruikt om er bij anderen achter te komen wat ze allemaal hebben gedaan, maar om op te kunnen scheppen wat ze zelf allemaal hebben gedaan. Jaaaa moeders, je hoeft niet bang te zijn dat ik hier verliefd wordt en ga emigreren haha.

En dat was het weer voor deze week. Ik ben vast een hele hoop dingen weer vergeten maar hopelijk waren ze niet super belangrijk dan haha. Ik ga proberen aan het eind van de week weer een blog te schrijven maar met het internet in mijn appartementje is er nooit zekerheid dus jullie zien vanzelf iets verschijnen. Nou ga ik in ieder geval verder met mijn onderzoekje en me mentaal voorbereiden op de salsa avond van vanavond, haha.

Muchos besos!
Annemiek