And then there were visitors

Hi loves!

Vooraf een kleine notitie: Ik heb deze blog geschreven op een Engelstalige pc, dus er zit geen Nederlandse spellingscheck op. Sorry voor hele lelijke fouten. Je hoeft me er echter niet op te wijzen want ik ben toch te lui om dat aan te passen.

Nou, daar zijn we weer dan, een kleine vier weken later en het leven gaat hier rustig door. Zoals ik mijn vorige post al zei had ik twee keer bezoek op de planning staan, en die zal ik dalijk ook uitgebreid bespreken. Eerst maar eens een kleine toelichting op mijn onderzoek hier – dat is uiteindelijk toch waarom ik hier ben, haha. En ik krijg af en toe het gevoel dat mensen denken dat ik hier alleen maar vakantie aan het vieren ben, en dat is natuurlijk niet waar! (OK, beetje dan, haha).

Ik kwam hier naar toe met het idee om onderzoek te doen naar Brexit, en welk effect Brexit zou kunnen hebben op de vrede in Noord Ierland. Daar ben ik een beetje van afgestapt. Als in, het komt hoogstwaarschijnlijk nog steeds wel naar voren tijdens het onderzoek, maar het is niet meer de mainfocus. Dankzij mijn stage hier bij Queens ben ik, zoals in mijn vorige post al benoemd, in contact gekomen met ICBAN. Ik ga voor hen onderzoek doen naar “the problems, issues and possibilities that may arise from the process of Brexit for people living in rural communities on both sides of Ireland’s central border region – particularly from the perspective of ‘ordinary citizens’ whose lives will be most affected by any change in the nature of the border.” Super interessant natuurlijk! Dus dacht ik, waarom zou ik twee soort gelijke maar toch net verschillende onderzoeken op het zelfde moment doen? Dat is helemaal niet logisch. Bij dezen heb ik mijn persoonlijk onderzoek dan dus ook vrijwel gelijk getrokken aan het onderzoek voor ICBAN. Dat loopt al vrij prima. De online survey staat al even online en daar heb ik al ruim 100 reacties op dus dat kan ik alvast gaan coderen en analyseren (ben ik al mee bezig hoor pap&mam), en focusgroups op basis van wat er uit de survey komt zullen georganiseerd worden door ICBAN dus dat is ook super chill.

Nou, dan gaan we nu over naar de meer vakantie-dingen die ik hier de afgelopen weken heb gedaan, want dat is uiteindelijk toch wat het leukst is om te lezen – alles voor de lezers. Op vrijdag 26 mei kwamen mijn ouders in Belfast aan. Ze hadden een hotel dichtbij de universiteit, dus ook relatief dicht bij mij, wat alles net wat makkelijker maakte. De eerste dag kwamen ze vrij laat aan, dus heb ik ze voornamlijk de omgeving bij Queens en mijn huis laten zien – in hoeverre daar dan ook echt wat te zien is. Daarna hebben we boodschappen gedaan, heb ik nog wat boodschappen voor mezelf in de kar gegooid – thanks pap – en heeft pappa bij mij thuis gekookt.

De volgende dag besloten we de ultieme toerist uit te hangen door gebruik te maken van de hop-on-hop-of bus. De eerste stop was het Titanic museum, en ik snap echt wel waarom dat één van de grootste toeristische trekpleisters is hier in Belfast. Als je ook maar iets om geschiedenis / de Titanic geeft dan is dit museum het absoluut waard om te bezoeken. Ze hebben negen interactieve tentoonstellingen – en interactief betekent hier dat ik tot op zekere hoogte de kleuter in mij naar boven kon laten komen door op alle knopjes te drukken, wat ik ook nog steeds graag bij de Intertoys / Bart Smit doe als ik er ooit kom. Uiteindelijk hebben mamma en ik er ruim twee uur rond gelopen en pappa deed er nog zeker een uur langer over. Hoe dan? Geen idee, haha. Vervolgens gingen we verder met de hop-on-hop-off bus en ik weet niet hoe het in de rest van de wereld / Europa zit, maar toen ik in Rome zo’n zelfde bus nam was het ook echt zinvol om bij elke halte uit te stappen om dingen te bezichten. In Belfast kun je beter blijven zitten want je hoeft echt geen half uur naar een peace wall o.i.d. te staren, en de informatie over deze bezienswaardigheden wordt gewoon in de bus verteld. Wil je dus een snelle overview van wat er in de stad te zien is, en een korte geschiedenis horen, neem dan de bus. Wil je meer specifieke informatie horen over The Troubles, neem dan een black cab tour waar ik vorige keer over vertelde.

Het voordeel van het hop-on-hop-off bustour ticket was dat het – deze zomer in ieder geval – ook geldig was op ‘de groene route’, ook wel de kasteel route genoemd. Deze route neemt je langs Belfast Castle, wat eigenlijk helemaal geen kasteel is om te zien, en Carrickfergus Castle, wat wel een echt kasteel is. In theorie kun je bij beide kastelen uitstappen, maar de groene route rijdt niet zo vaak dus dan moet je er twee uur blijven. Als je graag in de natuur rondwandeld kun je je bij Belfast Castle best vermaken. Kom je voor een daadwerklijk kasteel, dan kun je beter na de korte stop van 10-minuten weer in de bus stappen en doorrijden naar Carrickfergus Castle, dus dat hebben wij maar gedaan.

“Carrickfergus Castle (from the Irish Carraig Ḟergus, meaning "cairn of Fergus" the name "Fergus" meaning "strong man") is a Norman Irish castle in Northern Ireland, situated in the town of Carrickfergus in County Antrim, on the northern shore of Belfast Lough. Besieged in turn by the Scottish, Irish, English and French, the castle played an important military role until 1928 and remains one of the best preserved medieval structures in Northern Ireland. It was strategically useful, with 3/4 of the castle perimeter surrounded by water (although in modern times only 1/3 is surrounded by water due to land reclamation). Today it is maintained by the Northern Ireland Environment Agency as a state care historic monument.”

We hebben die dag ook nog een gratis tour door City Hall gedaan, en dat is echt een aanrader als je een keer in Belfast bent. Door de kosten kun je je al niet tegen laten houden, want het is dus helemaal gratis. Het is van buiten al een ontzettend mooi gebouw, maar van binnen helemaal. Ze nemen je mee door verschillende ruimtes en je krijgt er wat geschiedenisles bij. Ik vond het zeker de moeite waard, en ik weet dat pappa en mamma dat ook vonden!

Op maandag – my birthday – gingen we op dagtrip naar de Giant’s Causeway, een rotsformatie, die sinds 1986 op de Unesco Werelderfgoedlijst staat. Op de weg daar naar toe zijn we natuurlijk op nog meer plekken gestopt, waaronder weer Carrickfergus Castle. Hier heb ik het meest bijzondere weetje geleerd: Enig idee waarom wortels oranje zijn?

Vóór de zeventiende eeuw hadden wortels allerlei verschillende kleuren, van paars tot wit. Na de 80-jarige oorlog en dus om te vieren dat de familie van Oranje aan de macht gekomen was bedachten de wortelboeren wat beters dan het koningslied. Ze besloten ze heel patriottisch om alleen nog maar oranje wortels te gaan verbouwen. Dat oranje wortels ook nog beter smaakten en in tegenstelling tot de paarse niet voor vlekken zorgden was natuurlijk ook mooi meegenomen. Hierdoor werden de paarse en witte wortels steeds schaarser en de oranje wortel domineerde de groentemarkt. Door de Nederlandse handelsgeest werd de wortel een wereldwijd promotie-instrument voor Nederland en vooral voor de familie van Oranje, de voorouders van ons huidige koningshuis. (En ja, dit heb ik copy paste van Google, who cares about referencing anyway?)

Nou dat was het lesje geschiedenis voor deze keer. Ik heb hele mooie foto’s gemaakt maar die heb ik natuurlijk nog allemaal niet uitgezocht dus op de enkele foto op Insta na laat ik nog geen foto’s zien. Sorry. Komt wel als ik terug ben. Aangezien het mijn verjaardag was heb ik natuurlijk ook cadeautjes gekregen! – Kijk, daar komt de kleuter in mij weer naar boven, haha. De buit bestond o.a. uit leuke/lieve kaartjes, een beker met super koele mopshond, een kek tasje met dezelfde hond, hele mooie trinity knot oorbellen en bijpassende ketting, een giftcard, thee uit nederland, en hagelslag! Ik voelde me op en top jarig!.

Op dinsdag hebben we samen nog gezellig samen ontbeten, en heb ik nog een kek vest voor mezelf gekocht bij de universiteitswinkel met het Queens logo erop die ik op dit moment aan heb omdat het hier echt belachelijk koud is in de bibliotheek op dit moment. Door mijn T-Rex armpjes zijn de mouwen echter wel wat aan de lange kant, maar ach, er zit elastiek bij de polsen dus kan ze iets opstropen. Vervolgens gingen pappa en mamma dinsdag middag weer naar huis en had ik ongeveer 2,5 dag om te werken en bij te komen en toen stond het volgende bezoek al weer op de stoep! Julia, die ik nog ken uit Noorwegen, uit Oostenrijk kwam voor een paar daagjes langs. Op vrijdag kwam ze aan en we waren eigenlijk van plan om op die dag te stad te bezichtigen, maar we wilde eerst een auto huren voor de volgende dag. Gek genoeg dachten wij dat je dat vast wel bij het Tourist Information Centre kon doen waar je ook alle andere dingen kan boeken, maar dat hadden we dus mis. We moesten er voor naar City Airport wat gelukkig niet zo ver weg was. We waren eigenlijk van plan om de auto voor de volgende dag te regelen zodat we zeker wisten dat we een auto hadden, maar de vriendelijke dame achter de balie gaf ons een paar uur extra waardoor we de auto toen al mee konden nemen. Daar had ik me niet op voorbereid. Voor degene die het zich nog niet had gerealiseerd, ze rijden hier aan de andere – verkeerde! – kant van de weg, en zitten dus ook aan de andere kant in de auto. Aangezien ik de oudste van ons twee was – en nog steeds ben trouwens, we hebben het avontuur overleefd hoor – was de verzekering voor mij het goedkoopst dus stond de auto op mijn naam. Ik had me graag even mentaal willen voorbereiden op deze ervaring, we reden namelijk ook gelijk de spits in, cause why not. Het zweet brak me aan alle kanten uit, ik voelde me weer alsof ik net met rijlessen begonnen was, en Julia moest me er elke keer aan helpen herinneren dat ik links moest blijven, dat ik de rotonde links om moest, EN DAT HET STOPLICHT OP ROOD WAS GESPRONGEN. Erg overzichtelijk is het verkeer in Belfast namelijk niet, haha. Maar we hebben het overleefd, en zijn veilig thuis aangekomen. Toen was het echter al na half 6, en aangezien alles hier om 6u sluit, vonden we het niet meer de moeite waard om terug de stad in te gaan.

De volgende dag ging het gelukkig een stuk beter met het autorijden. Het voelt een beetje onnatuurlijk om met je linker hand te schakelen maar moeilijk is het niet. Het meest verwarrende vond ik zelf denk ik nog wel dat je ineens de andere kant op moet draaien met je hoofd om in je achteruit spiegel te kijken. Maar dat is het. De weg was gelukkig ook vrij recht toe recht aan, dus dat scheelt ook. We hadden de auto gehuurd om naar (London)Derry te gaan, ik had daar namelijk best positieve verhalen over gehoord en gelezen. Nou was het ook een beetje een druilerige dag, maar we vonden het allebei een beetje tegenvallen. De stad heb je snel genoeg gezien en er leek ook niet veel leven in de brouwerij te zitten. Ik had graag een historische wandeltour gedaan, maar de eerst volgende zou pas over 2u starten, en eerlijk, er is niet genoeg om jezelf 2u te vermaken in Derry als je niet wilt gaan winkelen of iets. Dus nadat we zelf de stadsmurgen hadden afgelopen en even bij de peace walls waren wezen kijken zijn we snel weer in de auto gehopt, op naar Grianan of Aileach! Een mooi stukje natuur in de Republiek (Ierland) bovenop een berg waardoor je een mooi 360 graden uitzicht over het gebied had. Snel wat mooie foto’s geschoten en een poging gedaan tot leuke selfies – dat viel tegen door de wind, tranende ogen zijn niet tof – en weer door! Op naar Buncrana, een schattig seaside stadje. Het stadje zelf was niet echt benoemenswaardig, maar het strandje was wel leuk en ook leuk om wat meer natuur te zien. De volgende stop was Glenevin Waterfall. Het was niet bepaalde meest indrukkendste waterval die ik ooit had gezien maar aangezien we toch in de buurt waren was het zeker leuk om er even te kijken. Vervolgens verlieten we de Republiek weer en reden we terug Noord Ierland (en dus weer de mobiele internetzone voor mij) in waar we nog een pitstop hebben gemaakt bij Moville, eveneens een schattig seaside stadje. Tegen de tijd dat we hier weggingen was het ondertussen al ruim 4u geweest, en we moesten nog zeker 2u terugrijden naar Belfast dus we zijn toen maar op huis aangegaan. Snel thuis de spullen gedumpt die we nog bij ons handen en de auto volgetankt. Dat was ook nog een hele klus want normaal gesproken staat er in je tankdop wat je er in moet gooien, diezel of benzine, niet in deze auto. We hebben alles af moeten zoeken op zoek naar de papieren die we ooit hadden gehad waar het heel klein op vermeld stond, maar uiteindelijk kwam het gelukkig goed en heb ik de auto niet aan gort gereden door de verkeerde brandstof te gebruiken :)!

De dag erna gingen we weer naar de Giant’s Causeway, maar dit keer stond de trip in het teken van Game of Thrones. Nee, ik kijk het niet, ik heb het eerlijk gezegd nog nooit gezien, maar Julia wel. Het leek haar leuk om op zo’n tour te gaan, en het leek mij wel leuk om andere stukken natuur te zien, dus zo geschiedde. Er zaten een aantal stops in die hetzelfde waren als tijdens de tour die ik met mijn ouders had gemaakt, maar er zaten ook zeker een aantal nieuwe stops in dus al met al vond ik het het geld zeker waard. Mocht je GoT fan zijn, en een keer in Noord Ierland zijn, dan kan ik je zeker wel aanbevelen om zo’n tour te nemen. ’s Avonds hebben we samen Titanic gegekeken (ja die staat hier op Netflix, winner winner chicken dinnerrrr), want dat is natuurlijk verplichte kost als je hier bent!

Op maandag ging ik weer naar de universiteit toe om te te werken, ja je vergeet af en toe echt dat ik hier niet ben om vakantie te vieren he, heb ik ook last van. Julia is toen zelf op pad geweest in de stad en heeft ook een bezoekje gebracht aan het Titanic museum. Ook zij was hier erg over te spreken, dus echt een aanrader jongens. ’s Avonds zijn we nog naar de bioscoop geweest en echt jongens, ze moeten zich schamen in Nederland voor de prijzen die ze durven te vragen voor een film. Over andere steden kan ik natuurlijk niet spreken, maar in Den Bosch betaal je bij de JT € 10,50 voor een simpele 2d film zonder extra poespas. TIEN VIJFTIG! Hier betaal je max £ 6,50, wat net € 7,- is. Als student betaal je zelfs maar £ 5,- want minder dan € 6,- is. Zo kan het dus ook.

Op dinsdag ging Julia weer naar huis en kon ik me weer met volle overgave op mijn onderzoek / stage / scriptie richten. En dat is dus ook wat ik de afgelopen dagen heb gedaan. Daar is niet veel noemenswaardigs over te vertellen, behalve dat het gister zo hard regende dat er op drie plekken water door het dak heen kwam op mijn kantoor. En ik zit op de begane grond, er zitten nog twee lagen boven, dus ik wil niet weten hoe de rest eruit ziet. #qualityestablishment, haha. Helaas betekent dat ook dat ik daar vandaag niet mag werken, dus nu zit ik maar in de Graduate School (ja, een gebouw speciaal voor master studenten, fancy schmancy hoor). Maar goed, dan heb ik die ook eens gezien.

Ik heb eigenlijk tegen iedereen lopen vertellen dat ik echt toe was aan een weekend niks doen omdat ik voor dat mijn ouders kwamen ziek was, en dat eigenlijk nog steeds niet echt over is. Ben inmiddels wel de trotse eigenaar van een heuse apotheek hier! En ik was ook echt van plan om niks te doen. Maar een andere stagaire hier vroeg vandaag of ik morgen mee wou naar Dublin, en aangezien zij daar al eerder een semester op Erasmus is geweest ga ik er vanuit dat ze me leuke plekken kan laten zien waar ik zelf niet zo gauw zou komen. En dat onthou ik natuurlijk voor als Tessa aan het einde van mijn verblijf hier op bezoek komt en we samen nog een paar dagen naar Dublin gaan!

Ik had er eerst over gedacht om het dagje Dublin nog aan deze blog te plakken, maar ik zie nu dat ik al bijna 3.000w heb, dus deze blog is eigenlijk al veel te lang geworden om chill te lezen – excuses – dus ik bewaar het maar voor de volgende keer. Hebben jullie iets om naar uit te kijken!

Nou, dan neem ik voor nu weer afscheid, en ik spreek jullie snel weer!

Veel liefs,
Annemiek (of Annie, of Joanna, of Caroline, of welke naam dan ook die ik hier doorgeef bij de Starbucks omdat ze Annemiek echt niet snappen)